Maszyno-hafciarka Brother V7

Liczba programów jest zależna od tego, jak bogato wyposażoną maszyną dysponujemy. W każdym modelu dostępne są podstawowe ściegi użytkowe. Im bardziej zaawansowana maszyna, tym większy jest zasób dostępnych programów ściegowych. W komputerowych modelach maszyn możemy mieć również możliwość wyszywania liter, cyfr i znaków specjalnych.
Wybór programu ściegowego następuje poprzez ustawienie specjalnego pokrętła, a w maszynach komputerowych za pomocą przycisków funkcyjnych.

We współczesnych maszynach do szycia możemy znaleźć programy, służące do obszycia dziurek na guziki.
Podstawowe mechaniczne modele maszyn wykonują obszycie w czterech krokach - po obszyciu każdej z krawędzi musimy ręcznie przełączyć maszynę na kolejny program. Ten typ obszywania jest określany jako półautomatyczny.
Bardziej zaawansowane modele maszyn wykonają dziurkę w sposób automatyczny, czyli od początku do końca bez dodatkowych operacji.
Mogą mieć od kilku do nawet kilkunastu różnych rodzajów obszyć.

Funkcję wyszywania liter i cyfr spotkamy w zaawansowanych komputerowych maszynach do szycia. Poszczególne litery i znaki mają przypisane swoje indywidualne numery i wybieramy je tak, jak każdy inny ścieg. W zależności od maszyny możemy mieć do dyspozycji jeden lub kilka rodzajów czcionek. Maksymalna wysokość liter jest równa maksymalnej szerokości ściegu w maszynie. Decydując się na zakup maszyny, która potrafi wyszywać litery, warto zwrócić uwagę na to, czy model ma możliwość wyszywania polskich znaków.

Prędkość szycia mówi o tym, jaką liczbę wkłuć maszyna potrafi wykonać w ciągu minuty. Przeciętnie ta wartość w domowych maszynach wynosi 800 - 860 wkłuć. Na rynku występują również modele o zwiększonej prędkości, wykonujące nawet 1000 ściegów w minutę.
W maszynach mechanicznych prędkość szycia kontrolujemy wyłącznie naciskając na rozrusznik nożny.
W modelach komputerowych najczęściej znajduje się też suwak, który pomoże nam wyregulować prędkość pracy urządzenia.

Ta funkcja pozwala nam całkowicie decydować o szerokości każdego z dostępnych ściegów, w odróżnieniu od podstawowych maszyn, w których ustawimy wyłącznie szerokość zyg-zaka. W maszynach mechanicznych do ustawienia szerokości ściegu służy oddzielne pokrętło. W przypadku komputerowych - na ekranie zobaczymy domyślną szerokość wybranego ściegu. Możemy ją zmniejszyć lub zwiększyć używając przycisków funkcyjnych. Standardowo maksymalna szerokość ściegów wynosi 5 mm. Bardziej zaawansowane maszyny potrafią szyć do 7 mm, a najwyższe modele aż do 9 mm.

To podstawowa funkcja pozwalająca nam decydować o odległości między kolejnymi wkłuciami igły. W maszynach mechanicznych do regulacji służy osobne pokrętło. Maszyny komputerowe na wyświetlaczu wskazują domyślną wartość, którą możemy zmniejszać lub zwiększać używając przycisków funkcyjnych.
W większości domowych maszyn maksymalna długość ściegu to 5 mm.

Regulacja ta pozwoli nam dostosować siłę, z jaką stopka naciska na ząbki transportera. Ma to bardzo duży wpływ na transportowanie materiału podczas szycia.
Im wyższa wartość, tym większy nacisk stopki. Z kolei im więcej stopni ma regulacja, tym dokładniej możemy ustawić docisk.
Warto sprawdzić przed zakupem, czy maszyna jest wyposażona w regulację docisku stopki. Szczególnie wtedy, gdy planujemy szycie bardzo cienkich lub grubych materiałów, które mogą stwarzać kłopoty w transportowaniu np. jedwab, skóry, skaje a także rozciągliwe materiały.

Podwójnej igły można użyć niemal w każdej nowoczesnej maszynie do szycia. Podwójna igła sprawdzi np. podczas podwijania dzianin, gdy potrzebujemy elastycznego ściegu. Również podczas ozdabiania podwójna igła może okazać się niezwykle przydatna. Dzięki niej nawet ścieg stebnowy prezentuje się pięknie.

Podczas szycia podwójna igłą należy zachować ostrożność. Ustawiona zbyt duża szerokość ściegu może spowodować, że igła nie zmieści się w otwór w stopce. Przed rozpoczęciem szycia należy dokładnie sprawdzić, czy igła jest ustawiona odpowiednio względem stopki i otworu w płytce ściegowej.

Możliwość szycia wstecz to podstawowa funkcjonalność, przydatna np. gdy chcemy wzmocnić ścieg na jego początku i końcu. W praktycznie każdej współczesnej maszynie do szycia odnajdziemy taką funkcję.

Nawlekacz w łatwy sposób pomoże w przewleczeniu nitki przez oko igły. W zależności od typu maszyny możemy spotkać różne warianty nawlekacza: manualny, automatyczny lub elektroniczny.
Nawlekacz manualny opuszczamy ręką w dół, następnie przeprowadzamy przez niego nitkę i unosimy dźwignię ponownie do góry.
Automatyczny nawlekacz zrobi to jeszcze szybciej. Wystarczy wprowadzić w niego nitkę, a następnie jednym ruchem opuszczamy i nawlekamy igłę.
Z kolei elektroniczny nawlekacz to rozwiązanie stosowane w bardzo wysokich modelach maszyn i maszyno-hafciarek. Po wprowadzeniu nitki do nawlekacza pozostaje nam nacisnąć przycisk nawlekania, a resztę maszyna wykona sama.

Funkcja regulacji naprężenia górnej nici występuje w każdej maszynie do szycia. Standardowo regulację wykonamy pokrętłem, które znajduje się z przodu maszyny, nad igielnicą. W zaawansowanych modelach maszyn możemy napotkać komputerową, a nawet automatyczną regulację.
Uzyskanie idealnego naprężenia jest niezwykle istotne, by powstałe ściegi były perfekcyjne. Należy je dostosować do rodzaju materiału, jego grubości, liczby warstw, metody szycia, a także rodzaju używanych nici. Zalecamy przed rozpoczęciem szycia przeprowadzać próbę, aby znaleźć optymalne ustawienie.

Szpulownik służy do nawijania nici na małą szpulkę, którą umieszcza się w bębenku. Sam proces szpulowania jest bardzo szybki i łatwy. Zalecamy przeczytanie instrukcji, by mieć pewność, jak prawidłowo poprowadzić nitkę do szpuleczki na trzpieniu szpulownika. Zaawansowane modele maszyn do szycia mają niezależne systemy szpulowania. Pozwalają one nawijać nici równocześnie podczas szycia, bez konieczności przerywania pracy.

Maszyna wyposażona w czujnik zrywu potrafi rozpoznać, że nić została zerwana lub skończyła się. W takiej sytuacji maszyna zatrzymuje się i sygnalizuje odpowiedni komunikat. Najczęściej można spotkać tę funkcję w maszyno-hafciarkach i hafciarkach, ale coraz częściej występuje również w zaawansowanych modelach maszyn do szycia.

Chwytacz to element maszyny, który odpowiada za wiązanie nici podczas szycia. W maszynach domowych spotkamy dwa rodzaje chwytaczy: wahadłowy i rotacyjny. Zaletą chwytacza rotacyjnego jest łatwiejszy dostęp do dolnej szpulki i jej szybsza wymiana.
W opinii wielu użytkowników maszyny z chwytaczem rotacyjnym pracują ciszej.

Niemal każda maszyna jest wyposażona w oświetlenie. W zależności od modelu maszyny, źródłem światła może być żarówka lub energooszczędny LED. Oświetlenie LED-owe pobiera znacznie mniej energii i ma dłuższą żywotność. Warto wspomnieć też o tym, że zwykła żarówka nagrzewa się podczas długotrwałej pracy, co może być niekomfortowe dla naszych dłoni. Oświetlenie LED-owe jest właściwie pozbawione tej wady.
W zaawansowanych modelach maszyn możemy spotkać się z większą liczbą diod, które doświetlą np. przestrzeń pomiędzy ramieniem a igłą.

Wolne ramię pozwoli wygodnie wszyć rękawy, podwinąć nogawki, a także okaże się niezastąpione podczas szycia dziecięcej odzieży, ze względu na jej niewielkie rozmiary. Aby skorzystać z tego udogodnienia, wystarczy zdemontować wysuwany stolik maszyny. To podstawowy element, który spotkamy w niemal każdej domowej maszynie do szycia.

Stoliki powiększające pole pracy są dedykowane do konkretnego modelu maszyny. Warto przed zakupem zwrócić uwagę na to, czy interesujący nas model ma możliwość zwiększenia powierzchni roboczej. Stolik może występować jako element wyposażenia standardowego lub jako opcjonalny dodatek, który możemy dokupić.

Mechanizm transportu to jeden z najistotniejszych elementów maszyny do szycia, który odpowiada za płynne przesuwanie materiału pod stopką dociskową. Łatwą do zauważenia różnicą pomiędzy mechanizmami jest liczba zastosowanych ząbków. Większa liczba punktów transportujących przekłada się na precyzję pracy mechanizmu.
Ząbki transportujące można wyłączać np. by móc samemu przesuwać materiał podczas pikowania z wolnej ręki. Podstawowe modele maszyn mogą nie mieć funkcji wyłączania, więc stosuje się wtedy specjalną płytkę. Po jej nałożeniu na płytkę ściegową ząbki transportera nie mają kontaktu z tkaniną.

Każda maszyna potrafi szyć do przodu i w tył. Są na rynku także modele, które pozwalają szyć również w bok. Podczas używania wielokierunkowego mechanizmu transportu liczba dostępnych ściegów będzie ograniczona, ale mimo to funkcja ta może okazać się bardzo przydatna.

Wyłączenie mechanizmu transportu polega na jego opuszczeniu, tak aby ząbki nie miały kontaktu z materiałem i w efekcie nie przesuwały materiału. Pozwala to na samodzielne przemieszczanie szytego materiału, np. podczas cerowania lub gdy chcemy "malować" po tkaninie, czyli wyszywać różne wzory z wolnej ręki. Niektóre podstawowe modele maszyn mechanicznych nie są wyposażone w mechanizm wyłączający transport. W takim przypadku stosuje się specjalną płytkę, która przykrywa ząbki transportera i pozwala osiągnąć podobny efekt, jak przy wyłączonym transporcie.

Wyświetlacz ma niemal każda maszyna komputerowa. W zależności od modelu maszyny może to być mały wyświetlacz informujący np. o numerze wybranego ściegu, jego długości i szerokości. W lepiej wyposażonych maszynach spotkamy kolorowe, dotykowe wyświetlacze LCD. Za ich pomocą odbywa się całkowite sterowanie maszyna i wybór funkcji.

Funkcja ta sugeruje dobór odpowiedniej stopki do wybranego ściegu. Maszyna po wybraniu ściegu wyświetla na ekranie symbol stopki, która jest zalecana przez producenta do tego rodzaju ściegu. Wskazówki te są szczególnie cenne dla osób początkujących. Użycie niewłaściwej stopki może skutkować pogorszeniem jakości ściegu, a w skrajnym przypadku uderzeniem igły o stopkę.
Takie udogodnienie występuje w niemal każdej maszynie komputerowej oraz w niektórych modelach maszyn mechanicznych.

Przycisk START/STOP zastępuje użycie rozrusznika nożnego. Maszyny wyposażone w taką funkcję mają dwie możliwości sterowania. Jeśli podłączymy pedał do maszyny, sterowanie odbywa się standardowo. Natomiast jeśli rozrusznik zostanie odłączony, aktywuje się przycisk START/STOP, który od tej pory przejmuje kontrolę nad maszyną. Przycisk najczęściej zlokalizowany jest tuż nad igielnicą, aby umożliwić jak najszybszy dostęp do niego.

Suwak regulacji prędkości szycia występuje w maszynach komputerowych, wyposażonych w przycisk START/STOP. Sporadycznie tę funkcję można spotkać w zaawansowanych modelach maszyn mechanicznych. Za pomocą suwaka kontrolujemy prędkość, z jaką maszyna szyje po naciśnięciu przycisku startowego. Możemy ją dowolnie regulować w trakcie pracy. Suwak może posłużyć również jako ograniczenie maksymalnej prędkości szycia podczas pracy z podłączonym rozrusznikiem nożnym.

Funkcja ta pozwala estetycznie zakończyć i zabezpieczyć ścieg. Po naciśnięciu przycisku maszyna wykona kilka wkłuć niemal w miejscu. Automatyczne ryglowanie możemy zastosować np. podczas zakańczania ściegów ozdobnych. Po naciśnięciu przycisku maszyna dokończy wzór, a następnie wykona mocowanie.
Bardziej zaawansowane maszyny komputerowe mają dedykowane programy z opcjami zakańczania ściegu.

Automatyczne podnoszenie stopki to cecha zaawansowanych, wysokich modeli maszyn komputerowych. Standardowa dźwignia podnoszenia stopki w tym przypadku zostaje zastąpiona specjalnym przyciskiem umieszczonym na przedniej obudowie maszyny. Dzięki tej funkcji nie musimy pamiętać o każdorazowym opuszczeniu stopki przed rozpoczęciem szycia. Maszyna sama opuszcza stopkę w momencie rozpoczynania szycia, a po zakończeniu podnosi ją. Funkcja ta jest wygodnym rozwiązaniem, bo pozwala nie odrywać rąk od pracy.

Automatyczne pozycjonowanie igły pozwala nam za pomocą jednego przycisku poruszać się pomiędzy najwyższą pozycją igły, a maksymalnym wbiciem w materiał. W zależności od potrzeb, możemy zaprogramować to, w jakiej pozycji ma zatrzymywać się igła po przerwaniu szycia. Funkcja jest bardzo przydatna np. często zmieniamy kierunek szycia. Wybieramy wtedy takie ustawienie, by maszyna każdorazowo zatrzymywała się z igłą w pozycji dolnej, co znacznie usprawnia wykonywanie obrotów na igle.

Przycisk wyboru ściegów dla podwójnej igły pozwala wyeliminować ściegi, których szycie z użyciem podwójnej igły jest niemożliwe. Dzięki tej funkcji zablokowany zostaje wybór ściegów, których nie można użyć z podwójną igłą. Dla pozostałych ściegów zostaje ograniczona maksymalna szerokość szycia. Pozwala to uniknąć sytuacji, w której igła pracuje w zbyt szerokim zakresie, w stosunku do otworu w stopce i płytce. Co ważne - ustawienia te są skonfigurowane dla podwójnej igły o rozstawie 2 mm. Należy zatem zachować uwagę używając igieł z większym rozstawem.

Automatyczne obcinanie nici pozwala jednym przyciskiem odciąć nić górną i dolną tuż przy materiale. Funkcja ta szczególnie dobrze sprawdza się w połączeniu z automatycznym ryglowaniem. Jest to bardzo duże udogodnienie i usprawnienie w codziennej pracy - pozwala szybko uzyskać estetyczne zakończenie ściegu.

Pamięć pozwalająca programować kolejność wyszywanych ściegów to funkcja szczególnie przydatna podczas używania kombinacji ściegów ozdobnych lub wyszywania napisów. Wprowadzenie do pamięci ściegu następuje poprzez wybranie jego numeru i naciśnięcie przycisku MEM. Liczba ściegów, które możemy zaprogramować jest zależna od modelu maszyny.

Projektowanie ściegów pozwala na utworzenie własnego wzoru ściegu, dzięki dołączonemu oprogramowaniu. Maszyna wyposażona w taką opcję ma właściwie nieograniczony zasób ściegów.

Funkcja lustrzanego odbicia jest spotykana w zaawansowanych modelach komputerowych maszyn do szycia. Dzięki niej możemy przekształcić ścieg w płaszczyźnie pionowej lub w wybranych modelach - zarówno w pionowej jak i w poziomej. W ten sposób zyskujemy większą swobodę w ozdabianiu naszych projektów i wygodę podczas pracy z dużymi połaciami materiałów. Łatwiej bowiem odwrócić sam wzór ściegu, niż zwijać materiał, by móc go obrócić.

W zaawansowanych modelach maszyn komputerowych można spotkać wbudowane porty pozwalające na podłączenie zewnętrznej pamięci lub bezpośrednie połączenie z komputerem. Dzięki nim możemy przenosić zaprojektowane przez siebie unikatowe wzory ściegów do pamięci maszyny oraz kopiować je na pamięć zewnętrzną.

Nożny obcinacz nici to rozwiązanie zaczerpnięte z przemysłowych maszyn szwalniczych. Działanie tej funkcji jest identyczne jak automatycznego obcinania nici, z tą różnicą, że do jej użycia nie musimy odrywać rąk od materiału. Maszyny wyposażone w tę funkcję mają zaawansowany dwufunkcyjny rozrusznik nożny. Naciskając go standardowo, kontrolujemy prędkość. Natomiast naciskając piętą na jego tylną cześć, uzyskujemy obcięcie nici. W niektórych modelach maszyn obcinacz nożny może też występować jako osobny pedał, podłączany dodatkowo do maszyny.

Podnośnik kolanowy to rozwiązanie zaczerpnięte z przemysłowych maszyn szwalniczych. Podnośnik jest niczym innym, jak odpowiednio wyprofilowana dźwignią, która po podłączeniu do gniazda maszyny znajduje się w okolicy kolan użytkownika maszyny. Przesunięcie podnośnika kolanem powoduje uniesienie stopki dociskowej. Zastosowanie tego typu rozwiązania pozwala nie odrywać rąk od pracy i zaoszczędzić czas.

Liczba igieł wynika z zaawansowania i przeznaczenia urządzenia. W przypadku domowych hafciarek stosuje się jedną igłę, co wiąże się z każdorazową zmianą nici w przypadku wielokolorowego haftu. Hafciarki przemysłowe mają do dyspozycji większą liczbę igieł - w zależności od modelu jest ich od 4 do nawet 15. Maszyna potrafi automatycznie przełączać się pomiędzy igłami, zgodnie z przygotowanym projektem haftu. W efekcie uzyskuje się większą płynność pracy. Im większą liczbę igieł ma hafciarka, tym więcej kolorów może zawierać haft, bez konieczności ponownego nawlekania nici.

Maksymalne pole haftu to jeden z najważniejszych parametrów hafciarki. Określa bowiem maksymalną wielkość haftu, który będziemy mogli wykonać na danym modelu hafciarki bez konieczności przepinania materiału w tamborku.

Prędkość haftowania informuje nas o tym, jaką liczbę wkłuć maszyna potrafi wykonać w ciągu minuty. Należy mieć na uwadze fakt, że jest to maksymalna prędkość, a na jej osiągnięcie składa się kilka czynników. Maszyna osiąga ją haftując duże obiekty ściegiem stebnowym. Haftując np. ściegiem satynowym prędkość będzie już nieco mniejsza. Gdy haftujemy małe detale powinniśmy stosować mniejszą prędkość, ponieważ cienka nitka może zrywać się przy dużych prędkościach. Zmniejszenie prędkości może też poprawić jakość samego haftu.

Liczba wbudowanych haftów jest różna w zależności od modelu hafciarki. W wewnętrznej pamięci urządzenia znajdziemy gotowe wzory przygotowane przez producenta. Najczęściej ich liczba waha się od kilkudziesięciu do nawet ponad 200. Zasób haftów można rozszerzać np. poprzez specjalne kolekcje haftów lub samodzielnie, tworząc wzory w programie do projektowania haftów.

Wbudowany alfabet da nam możliwość łatwego spersonalizowania produktów. Najczęściej w hafciarce odnajdziemy kilka różnych czcionek, pozwalających uzyskać ozdobne napisy. Warto zwrócić uwagę na to, że nie każda hafciarka ma wbudowane czcionki z polskimi znakami.

Liczba wbudowanych czcionek jest różna, w zależności od modelu hafciarki. Im większa liczba czcionek, tym większa swoboda w tworzeniu napisów dopasowanych do ozdabianego projektu.

Edycja haftów pozwoli modyfikować wzory bezpośrednio z poziomu panelu hafciarki. Wśród opcji znajdziemy m.in. zmianę rozmiaru haftu, lustrzane odbicie, kopiowanie elementów, ich obracanie i przemieszczanie. Zakres funkcji zależy od modelu hafciarki. Ich liczba nigdy nie zastąpi wprawdzie profesjonalnego programu do projektowania haftów, ale pozwoli w szybki sposób dostosować wzór do aktualnych potrzeb.

Możliwość łączenia haftów i napisów to jedna z podstawowych zalet hafciarek. Pozwala ona na dodanie napisu do wczytanego obrazka i odwrotnie. Przed zakupem hafciarki warto zwrócić uwagę, czy urządzenie ma taką możliwość.

Producenci urządzeń haftujących rozwijają nieustannie technologię haftu i oprogramowanie maszyn. Co za tym idzie, hafciarki mają własne formaty plików, które zawierają dane niezbędne do idealnego przeniesienia wzoru z pliku na produkt finalny. Projektując lub zamawiając wzór haftu, należy zwrócić szczególna uwagę na rozszerzenie, w jakim zostanie zapisany plik, tak aby hafciarka mogła go poprawnie odczytać.

Szpulownik służy do nawijania nici bębenkowej na szpulkę. Sam proces szpulowania jest bardzo szybki i łatwy. Po zakończeniu nawijania szpulka jest gotowa do tego, by umieścić ją w bębenku i kontynuować pracę. Zaawansowane modele maszyn mają niezależne systemy szpulowania, które pozwalają nawijać szpulkę podczas haftowania, bez konieczności przerywania pracy.

Nawlekacz w łatwy sposób pomoże w przewleczeniu nitki przez oko igły. W zależności od typu hafciarki możemy napotkać różne warianty nawlekacza. Manualny nawlekacz należy opuścić ręcznie i przeprowadzić przez niego nitkę, a następnie unieść ponownie dźwigienkę do góry. Automatyczny nawlekacz jest nieco szybszy, wystarczy wprowadzić w niego nitkę i jednym ruchem nawlec igłę.
Z kolei elektroniczny nawlekacz to rozwiązanie stosowane zaawansowanych modelach hafciarek. Po wprowadzeniu do niego nitki pozostaje nam nacisnąć przycisk nawlekania, a resztę maszyna wykona sama.

Hafciarka wyposażona w czujnik zrywu potrafi rozpoznać, że nić została zerwana lub skończyła się. W takiej sytuacji maszyna zatrzyma się i zasygnalizuje problem odpowiednim komunikatem. Bardziej zaawansowane hafciarki mają opcję automatycznego powrotu do miejsca zrywu nitki, by stamtąd kontynuować wykonywanie wzoru. Czujnik reaguje na zerwanie zarówno górnej, jak i dolnej nitki.

Niemal każda maszyna jest wyposażony w oświetlenie. W zależności od modelu, źródłem światła może być żarówka lub energooszczędny LED. Oświetlenie LED-owe pobiera znacznie mniej energii i ma dłuższą żywotność. Warto wspomnieć też o tym, że zwykła żarówka nagrzewa się podczas długotrwałej pracy, co może być niekomfortowe dla naszych dłoni. Oświetlenie LED-owe jest pozbawione tej wady.
W zaawansowanych modelach maszyn możemy spotkać się z większą liczbą diod, które doświetlą np. przestrzeń pomiędzy ramieniem a igłą.

Automatyczne obcinanie nici w hafciarce przyda się w momencie, gdy wymusimy zatrzymanie pracy maszyny np. po to, by sprawdzić poprawność naprężenia nici lub wprowadzić drobne korekty ułożenia materiału w tamborku. Nożyki obcinają nici tuż przy materiale, pozostawiając świetny efekt końcowy.

Obcinanie nici pomiędzy obiektami tego samego koloru pozwala nam zdecydować, czy chcemy pozostawić nić pomiędzy obiektami, czy obciąć ją. Hafciarka będzie pracowała w sposób zadany jej na etapie projektowania haftu. Pod warunkiem, że ma taką funkcję. Przed zakupem warto upewnić się, czy wybrany model hafciarki ma taką opcję, ze względu na jej istotny wpływ na końcowy wygląd haftu.

Wyświetlacze są stosowane już niemal w każdej hafciarce. W zależności od modelu mogą różnić się zastosowaną technologią i wielkością. Ich przeznaczenie jednak jest takie samo. Służą do tego, by w możliwie najbardziej przystępny sposób wykorzystać możliwości urządzenia. W nowoczesnych hafciarkach instalowane są już duże, kolorowe wyświetlacze z obsługą dotykową.

Regulacja naprężenia nici górnej odbywa się najczęściej za pomocą pokrętła umieszczonego z frontu hafciarki, ponad igielnicą. W zaawansowanych modelach pokrętła mogą zostać zastąpione komputerową regulacją. Perfekcyjne hafty są ściśle powiązane z dobrym doborem naprężeń nici. Należy je więc dopasować do materiału, jego grubości, a także rodzaju używanych nici. Idealne ustawienia sprawią, że na prawej stronie haftu będzie widać tylko nić górną, a na spodzie - nić spodnią z zewnętrzną krawędzią z górnej nici. Rzadko zachodzi konieczność dodatkowej regulacji nici spodniej. Może pojawić się w sytuacji, gdy zmienimy grubość nici.

Wbudowane porty w hafciarce pozwolą na sprawne przenoszenie haftów pomiędzy komputerem a maszyną. Najczęściej spotykanym rozwiązaniem są standardowe gniazda USB, dzięki którym podłączymy przenośną pamięć oraz USB-Link, pozwalające na bezpośrednie połączenie komputera z hafciarką. Trzecim rodzajem gniazd, stosowanym już coraz rzadziej, są gniazda na specjalną kartę pamięci, zawierającą zapisaną kolekcję haftów.